Wat heeft Napoleon met Haarlem te maken?

Wat heeft Napoleon met Haarlem te maken?

Aan de Haarlemmerhout prijkt Villa Welgelegen, een statig wit paleis dat in de late 18e eeuw werd gebouwd door Henry Hope, een puissant rijke bankier met een voorliefde voor grandeur. Hope, geboren in Boston maar actief in Amsterdam, wilde een buitenhuis dat zijn internationale status eer aandeed. En dat lukte: Villa Welgelegen werd een van de meest luxueuze buitenplaatsen van zijn tijd, gevuld met kunst, marmer en exotische planten.

Napoleon Bonaparte, die in 1810 Nederland binnenviel, had een neus voor pracht en praal en confisqueerde het pand met enthousiasme. Maar hij liet het al snel over aan zijn broer Lodewijk Napoleon, koning van Holland. Lodewijk had een zwak voor Haarlem en ging er graag uit rijden. Niet alleen vanwege het schilderachtige landschap, maar vooral vanwege zijn maîtresse, die aan het Spaarne woonde in—laten we zeggen—strategische nabijheid van de villa.

 

Na Napoleons val kwam Villa Welgelegen in handen van de Provincie Noord-Holland en doet het vandaag de dag dienst als provinciehuis. Ooit een plek van vorstelijke ontvangst en flamboyante diners, nu een bastion van beleidsmakers en vergadertafels.

Het gebruik van Villa Welgelegen en zijn voorgangers toont aan dat bij vastgoed het momentum bepaalt wat de beste bestemming en het juiste gebruik van een onroerende zaak is—én dat je je daarbij het beste laat adviseren door professionals. ;)

 

Gerelateerde Nieuwsberichten

Stoop’s Bad: waar Haarlem leerde zwemmen

Stoop’s Bad: waar Haarlem leerde zwemmen

Als kind had vrijwel iedereen in Kennemerland er zwemles: Stoop’s Bad. In opdracht van ir. Adriaan Stoop, opende architect Eduard Cuypers dit monumentale binnen- én buitenzwembad in 1924, bedoeld voor jong en oud, rijk of minder bedeeld.

Het Gele Geheim van Elswout

Het Gele Geheim van Elswout

Opeens doemt hij op in het groen: een knalgeel hekwerk op een houten bruggetje, ogenschijnlijk gesloten, maar tegelijk uitnodigend. Alsof het decor is van een vergeten sprookje, of een grenswachtpost naar een andere tijd. Dit is Elswout op z’n best, stijlvol, verrassend en altijd met een vleugje theatrale grandeur.

Beëdigd met een grijns.

Beëdigd met een grijns.

In 1996 liep ik de rechtbank van Haarlem binnen voor mijn beëdiging als makelaar. Bij de draaideur kwam Oom Foppe naar buiten een bekende strafpleiter, toga over de arm, bef erbovenop. “Ben je stout geweest?” vroeg hij grijnzend. “Nee, Oom Foppe, ik kom voor m’n beëdiging.” Zijn gevatte alleszeggende antwoord: “Ah, dan kan je eindelijk de boel legaal besodemieteren!”

Achter deze grap schuilt een gechargeerd misverstand over het makelaarschap.