English
Nederlands
Stoop’s Bad: waar Haarlem leerde zwemmen
Als kind had vrijwel iedereen in Kennemerland er zwemles: Stoop’s Bad. In opdracht van ir. Adriaan Stoop, opende architect Eduard Cuypers dit monumentale binnen- én buitenzwembad in 1924, bedoeld voor jong en oud, rijk of minder bedeeld.
Het hoofdgebouw, met zijn hoge bassin, glas-in-lood ramen, granitovloeren en klassieke reliëfs van badende figuren, was begin 20e eeuw een antiek ogend badhuis met allure. De grote zwemzaal met balkons en de prachtige lichtval door de bovenste rij vensters, gaf het een bijna basilicale grandeur, precies genoeg om respect bij zwemmers én badmeesters af te dwingen.
Tot aan de sluiting in 1990 was het een begrip voor zwemlessen, verenigingszwemmen en de zomerse plonspartijen in het naastgelegen buitenbad. Door de monumentale status sinds 1996 bleef het gebouw behouden. Nu zijn de duikplanken, de theeschenkerij en de barbier verdwenen en zijn de zwemzaal, douche-kamers en kleedhokjes getransformeerd tot appartementen mét behoud van historische details. Dit is ondermeer te zien bij de entree met fontein, origineel tegelwerk en granitovloeren met band en bies.
En waar ooit werd afgezwommen, duikt de makelaar tegenwoordig met evenveel toewijding op elke nieuwe aanmelding in Stoop’s Bad. Stiekem toch ook een kwestie van slagkracht én inschattingsvermogen!
Gerelateerde Nieuwsberichten
Je rijdt er van óf naar Mokum wekelijks langs. Soort Anton Pieck-creatie in de Efteling, maar wat is het?
26-9-2025 —
Het is de Amsterdamse Poort, de enige overgebleven stadspoort van Haarlem, gebouwd rond 1355. Ooit was dit dé doorgang naar Amsterdam, waar kooplieden, pelgrims en soldaten de stad verlieten of binnenkwamen. Wat nu pittoresk oogt, was ooit een stevig stuk stadsmuur met een strategische functie, beschermen wat binnen is én controleren wat van buiten komt.
Dreefzicht: van herensociëteit tot uitzonderlijk buitenshuis eten.
18-9-2025 —
Wie Haarlem kent, kent het monumentale Dreefzicht aan de Dreef, gebouwd in 1840 in de Haarlemmerhout. De Haarlemse rederijkerskamer Trou moet Blycken had het paviljoen als hun buitensociëteit, waar het leven gevierd en besproken werd in rook en rumoer. Later zwaaide Van der Valk er de scepter, met schnitzels en zalen waar de grandeur van weleer een tikje uit het zicht raakte.
Het Kinheimpark: een dorp in een dorp.
11-9-2025 —
Wie de Iepenlaan van Bloemendaal inrijdt, passeert de poort van het Kinheimpark. De gemetselde zuilen uit 1924 staan er nog altijd als stijlvol entree, een subtiele hint dat deze wijk een eeuw geleden iets bijzonders durfde te doen.
Want in een dorp dat bekendstond als exclusief villadorp, waar alleen de gegoede klasse zich een plek kon veroorloven, was het Kinheimpark een kleine revolutie. Hier kwamen huizen in Amsterdamse School-stijl mét rode bakstenen, erkers en een kap gedekt met pannen of riet, bereikbaar voor leraren, ambtenaren en middenstanders. In 1924 was de koop voor 6.000 gulden nét haalbaar. Al grapt een huidige bewoner: “Van mijn leraarsalaris zou ik me de koopsom van vandaag niet meer kunnen veroorloven”.