Huis Barnaart: een meesterwerk aan de Nieuwe Gracht.

Huis Barnaart: een meesterwerk aan de Nieuwe Gracht.

Op speciaal verzoek van Stef Rouwendal vertel ik u graag over één van de mooiste stadspaleizen van Nederland: Huis Barnaart. Dit neoclassicistische pareltje werd in 1804 gebouwd voor Willem Philip Barnaart, een puissant rijke koopman en politicus. Geïnspireerd door de Franse stijl van die tijd, liet hij een woning ontwerpen die niet alleen zijn status onderstreepte, maar ook de grandeur van de Amsterdamse grachtenpanden overtrof. Met een imposante gevel, rijk gedecoreerde interieurs en een indrukwekkend trappenhuis was dit het summum van luxe in de vroege 19e eeuw.

Barnaart gebruikte zijn huis niet alleen om in te wonen, maar vooral om indruk te maken. De met zijde beklede wanden, vergulde ornamenten en plafondschilderingen van Jacob Cats waren bedoeld om zijn bezoekers te imponeren. In feite was het huis een visitekaartje, een statement in baksteen en marmer. Want zoals elke makelaar weet: uitstraling verkoopt. En Barnaart begreep dat als geen ander.

Na zijn dood wisselde het pand verschillende keren van eigenaar, waarbij elke bewoner zijn eigen sporen naliet. In de 20e eeuw deed het dienst als kantoorruimte en dreigde het zijn oorspronkelijke allure te verliezen. Gelukkig werd het in 2021 opengesteld als museum, waardoor het publiek weer kan genieten van de grandeur die ooit exclusief was voor de elite.

Huis Barnaart laat zien dat een huis meer is dan een verzameling stenen. Het is een verhaal, een tijdsbeeld, een stille getuige van ambities en dromen. En net als bij een goede verkoop draait het om de juiste presentatie. Want of het nu 1804 of 2025 is: een huis met karakter en een goed verhaal blijft onweerstaanbaar.

 

Gerelateerde Nieuwsberichten

Stoop’s Bad: waar Haarlem leerde zwemmen

Stoop’s Bad: waar Haarlem leerde zwemmen

Als kind had vrijwel iedereen in Kennemerland er zwemles: Stoop’s Bad. In opdracht van ir. Adriaan Stoop, opende architect Eduard Cuypers dit monumentale binnen- én buitenzwembad in 1924, bedoeld voor jong en oud, rijk of minder bedeeld.

Het Gele Geheim van Elswout

Het Gele Geheim van Elswout

Opeens doemt hij op in het groen: een knalgeel hekwerk op een houten bruggetje, ogenschijnlijk gesloten, maar tegelijk uitnodigend. Alsof het decor is van een vergeten sprookje, of een grenswachtpost naar een andere tijd. Dit is Elswout op z’n best, stijlvol, verrassend en altijd met een vleugje theatrale grandeur.

Beëdigd met een grijns.

Beëdigd met een grijns.

In 1996 liep ik de rechtbank van Haarlem binnen voor mijn beëdiging als makelaar. Bij de draaideur kwam Oom Foppe naar buiten een bekende strafpleiter, toga over de arm, bef erbovenop. “Ben je stout geweest?” vroeg hij grijnzend. “Nee, Oom Foppe, ik kom voor m’n beëdiging.” Zijn gevatte alleszeggende antwoord: “Ah, dan kan je eindelijk de boel legaal besodemieteren!”

Achter deze grap schuilt een gechargeerd misverstand over het makelaarschap.