De geur van appeltaart of een bezichtiging 2.0?

De geur van appeltaart of een bezichtiging 2.0?

Bezichtigingen, sommigen zien het als een soort hindernisbaan met makelaars, anderen als een gezellige zondagmiddagbesteding met een cappuccino. Hoe zorg je er nou voor dat de potentiële koper zich écht thuis voelt, nog voordat de koop rond is? Simpel: door rust in de tent, geen stijf gedoe en vooral geen makelaar die zich gedraagt als een overijverige gids bij een museale rondleiding.

Begin met een relaxte sfeer. Een kopje cappuccino voor de ouders, limonade voor de kids en… let op: “kleurplaten van het huis zelf". Want als de kleintjes zich vermaken met het inkleuren van hun misschien wel nieuwe huis, kunnen de ouders relaxed rondkijken. En dat kijken, dat moet kunnen zonder een makelaar in je nek, die je bestookt met allerlei feitjes en wetenswaardigheden. Gewoon, rustig zelf even voelen: hoe klinkt het in deze kamer? Hoe valt het licht? En zou mijn bank hier staan?

Kortom: een goede bezichtiging is als thuiskomen, zonder dat je al verhuisd bent. Appeltaart is leuk, maar een bezichtiging 2.0 is een ervaring. En die geef je door ruimte, rust en nét dat beetje extra aandacht voor beleving.

 

Gerelateerde Nieuwsberichten

Duin en Daal: wonen in een ontwerp van Springer.

Duin en Daal: wonen in een ontwerp van Springer.

Aan de Westzijde van Bloemendaal ligt tegen het Kopje een plan dat begrensd wordt door de Hoge Duin en Daalseweg, de Brederodelaan en de Bloemendaalseweg. Duin en Daal ontstaan onder de pen van landschapsarchitect Leonard Anthony Springer (1855–1940). Springer was een meester in het combineren van natuur en bebouwing. Hij ontwierp niet met de liniaal, maar met het oog van een schilder: slingerende lanen, zichtlijnen, die onverwachte vergezichten openen en een ritme van groen, dat de huizen omarmt.

Je rijdt er van óf naar Mokum wekelijks langs. Soort Anton Pieck-creatie in de Efteling, maar wat is het?

Je rijdt er van óf naar Mokum wekelijks langs. Soort Anton Pieck-creatie in de Efteling, maar wat is het?

Het is de Amsterdamse Poort, de enige overgebleven stadspoort van Haarlem, gebouwd rond 1355. Ooit was dit dé doorgang naar Amsterdam, waar kooplieden, pelgrims en soldaten de stad verlieten of binnenkwamen. Wat nu pittoresk oogt, was ooit een stevig stuk stadsmuur met een strategische functie, beschermen wat binnen is én controleren wat van buiten komt.

Dreefzicht: van herensociëteit tot uitzonderlijk buitenshuis eten.

Dreefzicht: van herensociëteit tot uitzonderlijk buitenshuis eten.

Wie Haarlem kent, kent het monumentale Dreefzicht aan de Dreef, gebouwd in 1840 in de Haarlemmerhout. De Haarlemse rederijkerskamer Trou moet Blycken had het paviljoen als hun buitensociëteit, waar het leven gevierd en besproken werd in rook en rumoer. Later zwaaide Van der Valk er de scepter, met schnitzels en zalen waar de grandeur van weleer een tikje uit het zicht raakte.