De echo van Woestduin.

De echo van Woestduin.

Zodra je de duinen van Vogelenzang betreedt, zou je niet vermoeden dat hier ooit de elegantie van galopperende renpaarden over het zand klonk. Renbaan Woestduin opende eind 19e eeuw als chique toevluchtsoord voor de hippische elite, compleet met paviljoen, tribunes én een stal voor circa 50 paardenboxen. In 1905 ontwierp architect D.E.L. van den Arend de symmetrische renstal, die er vandaag de dag nog steeds staat, een zeldzaam origineel monument uit die tijd. Maar het spektakel kende abrupt zijn einde doordat wedden op zondag, de dag des Heren, verboden werd. In 1910 viel het doek definitief.

Toch laat Woestduin méér achter dan vergeten hoefslagen. Wie goed kijkt, ziet 115 jaar na sluiting nog steeds de contouren van de voormalige baan in het landschap liggen. Vlakbij de entree herinnert een achthoekig bankje aan de plek waar ooit de totalisator-kiosk stond. Paarden die zich op het mulle zand uitsloofden, kregen verkoeling in bassins gevuld met fris kwelwater – een natuurlijke spa voor vermoeide pezen, duurzaam denken avant la lettre.

Voor de makelaar is Woestduin hét bewijs dat het verhaal onder de oppervlakte minstens zo belangrijk is als het zichtbare. Het zijn plekken waar geschiedenis en landschap samenvallen, waar stille contouren nog fluisteren van grandeur. En of het nu gaat om een speelse renstal, een tribune, een achtkantig bankje of verborgen waterpartijen: waarde zit vaak verstopt in de details. Net als bij een goed huis. Je moet het kunnen zien, voelen én vooral kunnen vertellen.

Credits: Jacques Bakker

 

Gerelateerde Nieuwsberichten

Stoop’s Bad: waar Haarlem leerde zwemmen

Stoop’s Bad: waar Haarlem leerde zwemmen

Als kind had vrijwel iedereen in Kennemerland er zwemles: Stoop’s Bad. In opdracht van ir. Adriaan Stoop, opende architect Eduard Cuypers dit monumentale binnen- én buitenzwembad in 1924, bedoeld voor jong en oud, rijk of minder bedeeld.

Het Gele Geheim van Elswout

Het Gele Geheim van Elswout

Opeens doemt hij op in het groen: een knalgeel hekwerk op een houten bruggetje, ogenschijnlijk gesloten, maar tegelijk uitnodigend. Alsof het decor is van een vergeten sprookje, of een grenswachtpost naar een andere tijd. Dit is Elswout op z’n best, stijlvol, verrassend en altijd met een vleugje theatrale grandeur.

Beëdigd met een grijns.

Beëdigd met een grijns.

In 1996 liep ik de rechtbank van Haarlem binnen voor mijn beëdiging als makelaar. Bij de draaideur kwam Oom Foppe naar buiten een bekende strafpleiter, toga over de arm, bef erbovenop. “Ben je stout geweest?” vroeg hij grijnzend. “Nee, Oom Foppe, ik kom voor m’n beëdiging.” Zijn gevatte alleszeggende antwoord: “Ah, dan kan je eindelijk de boel legaal besodemieteren!”

Achter deze grap schuilt een gechargeerd misverstand over het makelaarschap.